lupislázuli

Publicado en La palabra que sana. el 17 de Octubre, 2007, 23:46 por Inari

medrei
e ti nunca soubeches dos meus orgasmos oníricos nin da cúpula dun carenado que se me cravaba entre as vértebras

roubeilles ás pedras o dereito a dicir tantas mentiras que escoitei tantas verdades que nunca me atrevín a berrar

os teus ollos gardan o xeito da terra triste cando se molla como outra ínfima bágoa que esvara ó tempo que lixas outra ínfima vea esnaquizada mil veces

trona e eu atrónome cos nosos soños compartidos e o fascismo noxento que os empurrou

bendígote por marchares e ogallá xa ninguén quede nesta ilusión murcha esfarelada neste baile de marcas mortas e cartos virtuais

bendígote por ladráresme por craváresme os dentes nestas pernas que hoxe só percorren distancias abarcables


Lupe Bao

* Comentarios (29) | Comentar | Referencias (0)
Etiquetas: